Category Archives: แก่นธรรมในพระโอวาท

หากเมื่อใดหวังความสำเร็จภายนอก… จะต้องสร้างความสำเร็จจากภายในให้จงได้ หากหวังจะให้ผู้คนก่อเกิดความศรัทธา… เจ้าทั้งหลายต้องสำแดงคุณแห่งธรรมให้ออกมาสู่สายตาเขาให้ได้ จิตใจแห่งผู้บำเพ็ญ ต้องเปี่ยมด้วยขวัญวิญญาณ มหาอภัย ใจเมตตากรุณาอย่างแท้จริงหนา พระโอวาทสงฆ์จี้กงวิปลาส ไท่เต๋อ  จ.อุบลราชธานี  14/7/50  

ฝากคำศิษย์ผู้ตั้งใจมุ่งมั่นธรรม ให้รักษากายใจตนงดงาม ยามใดท้อ…ให้ลุกสู้ ยามใดเรียนรู้…ต้องอ่อนน้อม ยามใดทุกข์ลำบาก…ต้องอดทนหลอม ยามใดที่เจอร้าย…อย่าได้โกรธเคือง พระโอวาทสงฆ์จี้กงวิปลาส ไท่เต๋อ  จ.อุบลราชธานี 29/4/50   อย่าร้องไห้…ในยามที่ทุกข์ท้อใจ มีเรื่องราวใดที่ไม่อาจบอกกล่าวเล่าให้ใครฟัง ไม่สามารถให้ใครรับรู้ได้ เจ้ายังมีไหล่อาจารย์ให้ซบ ให้พักพิง อาจารย์รับรู้ถึงใจศิษย์อยู่เสมอ เพียงหนึ่งคำที่เจ้าเรียกหาอาจารย์ อาจารย์สุดแสนดีใจ  พร้อมจะร่วมแบ่งเบาความทุกข์ใจแห่งศิษย์หนา ศิษย์เจ้าต้องเข้มแข็ง ทนต่อแรงที่กระทบกระทั่งมา ใจยินยอมน้อมรับ ผิดรู้ปรับเปลี่ยน…รู้ไหม เจ้าถลำไปอาจารย์ละอายต่อเบื้องบน อาจารย์ไม่มีความดีพอจะฉุดนำศิษย์ให้ก้าวได้อย่างไม่สั่นคลอน   อย่าร้องไห้… เจ้าช้ำใจ ยามใดเจอทิ่มแทง ใจอาจารย์จะช้ำกว่า หากศิษย์ท้อถอย เจอแรงกดดัน ให้ศิษย์รู้ผันแปรเป็นแรงผลักดันให้ศิษย์ยิ่งก้าวหน้า ยิ่งมุ่งมั่นทุ่มเท จงจำหนา…จงจำหนา… ถ้อยวาจาอาจารย์ บางครั้งยากเอื้อนเอ่ย ใจอาจารย์ชอกช้ำน้ำตานอง มีใครรู้จี้กงอยู่ … Continue reading →

“ชนะจิตใจตน ยิ่งกว่าชนะผู้อื่นหรือสิ่งทั้งหลาย…” พระโอวาทอรหันต์จี้กงวิปลาส พุทธสถานตระกูลคุ้มภัยเพื่อน จ.ประจวบคีรีขันธ์  22/7/50   ทุกสิ่งนั้นล้วนเกิดดับจากใจดวงเดียวนี้ ทั้งความทุกข์ ความสุข โศกเศร้าแลยินดี ล้วนจากใจดวงนี้ปรุงแต่งมา หากหวังสงบ ต้องรู้หยุดที่ใจตนก่อน จึงพบค่าบวร แท้สุขจากธรรมเป็นเช่นไร   พระโอวาทอมตะพุทธจี้กง ไท่ฟู่  จ.สุโขทัย   29/9/50